Kizlarimin biri 3 yasina basacak gelecek ay, digeri ise 9 aylik olacak. Cok sukur ikisi de saglikli, ikisi de neseli, civil civil. Onlarin boyle ucan kelebekler gibi olmasi icime huzur veriyor tabii, ama istiyorum ki bana da biraz vakit kalsin ben olmaya, istiyorum ki sehirlerdeki parklar gibi benim de nefes alma alanlarim olsun.. Iste bu yuzden basladik yardimci birini aramaya..

Basta bize haftanin iki gunu temizlige gelen bayana sorduk, ama bebegin sorumlulugunu almak istemedigini soyledi. Gecmiste yasli bir cifte bakarken ciftin cocuklarinin istenmeyen seyler soyledigini, kendisine guvenin zedelendigini soyledi ve tekrar benzer seyler yasamak istemedigini soyledi. Halbuki haftanin 2 gunu alismistik varligina, ve evi superwoman gibi toparlayisina. Sahiden oyle caliskan, oyle eline cabuk bir insan ki, cok buyuk destekti bana ev islerinde.Gec kalislarinda haber vermeyislerine, doktor randevusu,vb oldugunda anneme soyleyip bana soylemeyislerine, sigorta istegini bize degil de onu buldugumuz kuruma soyleyisine, yani -nedense- bizimle iletisime girmek yerine yan yollar bulmasina alismistik aslinda. Butun bunlara ragmen “artik 5 gun gel, hergun de 2-3 saat bebegime arkadaslik et” desem de istemedi. Yapacak birsey yok ne yapalim, yeni birini ariyoruz biz de..

Belki boylesi en hayirlisi ama yeni bir superwoman bulmak, guvenmek, butun gun birakmayacak olsam da bebegimi ona biraktigim 2-3 saatte iyi bakabilecegine inanmak, sonra evin duzeninde, camasirlarin temizliginde, utusunde, evimizin yemeginde tuzu olsun her seye eli degsin demek ne kadar zor..

Yardimci bulan kurum yeni birini gonderdi. Tatli bir bayan, guler yuzlu ve kucuk bebisimle konusuyor olmasi da bir avantaj ama bizim evi cekip cevirecek gibi mi emin degilim. Kizlarim hergun 2 alt-ust degistirirken, babasinin gomlekleri utu beklerken, yeni gelen bayan basedemezse nerede kalacak benim parklarim, nefes aralarim..

Kara kara dusunuyorum , dusunuyorum ama cikamiyorum isin icinden.. Hadi hayirlisi bakalim..