Aşılar, çocukların doğumundan itibaren yaklaşık 3 yaşına kadar annelerin gündeminde oldukça ağırlıklı yer kaplayan bir başka konu.
Biz de bu sıralar aşısı olduğu halde yine de bir şekilde bulaşmayı beceren bir hastalıktan muzdariptik: Su Çiçeği. Geçen Pazar günü bir baktık büyük kelebeğimin vücudunda birkaç kırmızılık var. Önce acaba birşey mi ısırdı dedik, sonra allerji mi dedik, ama anneanne gelip de kontrol edince su çiçeği olduğu anlaşıldı! (Anneanne’nin çocuk doktoru olması ne kadar şanslı bir durum anlatamam, elimizin altında sürekli danışabileceğimiz bir doktorumuz var çok şükür!)
Su çiçeği bizim eve uğrayınca biraz araştırmak da görev oldu. İşte öğrendiklerimden sizler için kısa notlar (Kaynaklar her zamanki gibi kaynakça’da saklı):
- Nedir: Su çiçeği, varisella denen bir virüsün sebep olduğu vücutta (kimi zaman içi iltihaplı) kızarıklıklar oluşturan, ateş ve yorgunluk yapabilen bulaşıcı bir hastalık.
- Kuluçka Süresi: Hastalık, vücuda bulaştıktan ortalama 14-16 gün sonra kendini kızarıklıklar yoluyla göstermeye başlıyor. (Buna aynı zamanda kuluçka süresi deniyor.)
- Bulaştırma Süresi: Hastalık kendini gösterdikten 5-6 gün sonra da kızarıklık içindeki suyun kendini bırakması ve kızarıklıkların kurumasıyla bulaşıcılığı geçiyor. Dolayısıyla bu süreçte hasta çocuğun diğer çocuklarla temasta olmaması hastalığı bulaştırmamak adına önemli.
- Tedavisi: Virüs kaynaklı bir hastalk olduğu için vücudun hastalıkla kendisi savaşması bekleniyor. Ancak bu süreçte semptomları azaltıcı ilaçlar kullanılabiliyor. Örneğin, ateş yüksekliğinde ateş düşürücü, kızarıklıklar kaşındığında Fenistil gibi jeller öneriliyor. (Bu arada şöyle bir bilgiye ulaştım: çocukların ateşini düşürmede ASLA aspirin kullanılmamalıymış, çünkü bu ilaç çocuklarda karaciğer yaşlanmasıyla başlayıp, komaya hatta ölüme giden sonuçlara yol açabiliyormuş!)
- İyileşme sırasında dikkat edilecek hususlar: Bu kızarıklıklar kaşındığı zaman içindeki iltihabın yayılmasıyla başka bölgelerde de kızarıklıklara ve hatta hastalık sonrası geçmeyen izlere sebep olabiliyormuş. O nedenle çocuğumuzu korkutmadan uyarmak ve kaşındığında söylemesi gerektiğini, kaşıntı giderici krem sürebileceğimizi söylememiz bu durumu ortadan kaldırma da işe yarayabilir.
- Peki iyi de aşı neden var?? Benim de sorduğum sorulardan biri buydu. Genelde minikler 1 yaşını doldurur doldurmaz su çiçeği aşısı oluyorlar. Biz anne&babalarda da çocuğumuz bu hastalığa karşı bağışıklı izlenimi uyanıyor (yani en azından ben öyle düşünüyordum). Meğerse aşı sayesinde vücut -deyim yerindeyse- tatbikat yapıyormuş, diğer bir deyişle başına geldiğinde nasıl bir düşmanla savaşacağını görüyormuş, ama asıl savaş hastalık bulaştığındaymış. Tabii tatbikatlı vücutlar daha hazırlıklı olduğundan kendini daha çabuk toparlıyor.
Nitekim – çok şükür- benim kızımda da böyle oldu. Hafif ateşi oldu ama enerjisinden birşey kaybetmedi. Kızarıklıkların sayısı, annemin dediğine göre, aşısız çocuklara göre çok daha azdı. (Yine de nerden baksanız bir 10 tane baş bölgesinde, 10 tane sırtta, 5-10 tane bacaklarda vardı). Bu arada kızarıklık sayısı günden güne değişiyor, biz de ikinci günde artış yaşadık, sonra yavaş yavaş geçmeye başladı. Bu arada semptomları geçirmede ilk iki gün hafif ateş için ateş düşürücü verdik, 3-4 kere de kaşınan kızarıklık üzerine jel. Zaten kendisi söylüyor kaşındığı zaman.
Nasıl mıyız? Bugün 6. gün ve kızarıklıklar kurudu bile. İyi ki aşımız varmış!
Bu arada tabii bizim için hikaye burada bitmeyecek, çünkü muhtemelen 16 aylık küçük kızımla da yaşayacağız bir 7-10 gün sonra hikayenin benzerini. Çünkü gece gündüz birlikte hanımefendiler. Hatta büyük kızım kreşe de gitmediği için normalden daha çok birlikte vakit geçiriyorlar. Birlikte iPad’de eşleştirme oyunları da oynuyorlar (evet kontrollü ve kısa süreli olarak bu tip oyunlara izin veriyoruz biz), oyun odalarında partiye gitmek için süslenmece de oynuyorlar (tabii gidilen bir parti yok ama olsun) – ortak olarak çok sevdikleri bir oyun oldu bu 🙂
Neyseki küçük kelebeğimin hasta olduğu için geciktirdiğimiz 1 yaş aşılarını (su çiçeği de dahil) 15 aylık olunca yaptırmıştık da o da inşallah hafif atlatacak ablası gibi. Yine de tetikte bekliyor olacağız tabii bu süreçte..
İşte böyle dostlar… Hastalıklar miniklerin bağışıklık sistemi kurulana kadar bizi ziyaret edecek, ama dilerim sadece şifası olanlar yaklaşsın bizlere..
Kocaman sevgiler…
her zaman anne 