Kucuk kizim 9 ayini bitirdi bugun. Cok tatli, cok huzurlu ve cok gulec yuzlu bir bebek. Allah’ima her gun binlerce sukrediyorum bize onu gonderdigi icin (ve tabii buyuk kizim icin de).

Bu siralar gunduzleri rutinimiz biraz degisiyor buyudugu icin. Simdiye kadar gun icerisinde 3 uykumuz vardi: 09:00 civari, 14:00 civari, 17:00 civari. Su siralar daha hareketli hale geliyor, aldigi kati gidalarin da etkisiyle daha fazla enerjisi var ve tabii ki daha merakli kerata 🙂 Ancak su siralar butun bunlarin etkisiyle, gunde ikiye iniyor uykumuz: Saat 11:00 civari ve 16:00 civari. Ikisinde de yaklasik bir bucuk saat uyuyor karni toksa. Gun icerisindki degisikliklere uyum saglamak zor olmuyor. Sadece kizimi biraz daha yormak ve daha fazla fiziksel aktivite yapmasini saglamakla bir sekilde bu yeni ritme uyum sagliyoruz.

Gel gelelim geceler oyle degil! Bebekken bile beni gece bir hadi maksimum iki kere uyandirirdi. ancak son 2 haftadir gece kalkislarimiz oldukca artti. Saat 20:30’da emzirirken uyuttuktan sonra, 22:00’de, 24:00’de ve sonra neredeyse her 40 dakikada bir uyaniyor. Once dedim ki acaba yakin zamanda gecirdigim grip nedeniyle sutum azaldigindan, dolayisiyla doyamadigindan mi bu kadar sut istiyor? Hatta bu nedenle gittik mama aldik, buyuk kizimdan kalan biberonlari kaynattik, gece seansinda mama verelim diye, ama nafile, kizim biberondan sut icmeyi bilmiyor ki! Birkac kere benim sutumu sagip vermistik 2-3 aylik oldugu donemde ama uzun suredir hic boyle bir ihtiyacimiz olmadi hep benden ictigi icin, o nedenle biberonu emmiyor da dis kasimaya calisiyor! Dolayisiyla bu fikir ise yaramadi. Daha da anlasilmazi: hastaliktan kurtulmamla birlikte sutum tekrar arttigi halde kizimin gece kalkislari ayni siklikta devam ediyor. Hala neredeyse her 45 dakika da bir uyaniyoruz. Biraz sorusturma ve doktor tavsiyeleri sonucu su sonuca vardik:

Kizim simdiye kadar – babasi uyuttugu zamanlar haric – hep memede uyudugu icin gece uyandigi zaman da kendisi uykuya dalmayi denemek yerine benim gogsumde ariyor careyi.

Simdi en azindan bir hipotezimiz var uzerinde calisacak.

ARA NOT : Ilk kizim 11 aylikken ‘Cry it out’ (CIO) diye bilinen aglatma yontemini uygulamistik. Bu yontemde bebisi 4-4-2-2 dakika aralarla aglatip sonra yanina gidiliyor. Gidildiginde fiziksel ya da goz temasi kurulmuyor. Amac bebise anne/baba olmadan uyumasi gerektigi mesajini vermek. Biz bunu uyguladigimizda buyuk kizim ilk gun 25 dakika agladi, ikinci gun 10-15 dakika, ucuncu gun 5 dakika, sonra kendi uyumaya basladi. Gece 20:30 gibi yatagina koyuyorduk, muzikli projektorunu aciyorduk ve uyuyordu. Cok sukur, istisnai durumlar haric, bugune kadar uyumasi gayet duzenli gitti.

Simdi ikinci kizimda da bu teknigi kullansak mi diye dusunuyoruz ama ben biraz daha yumusatilmis bir teknik kullanma yanlisiyim. Ilk kizimda belki herseyi kitabina gore yapayim diye dusunerek cok tereddut etmeden uyguladigim bu teknik, nedense simdi cok icime sinmiyor. Kizim kendi isteklerini ifade etmeye calisirken bile aglamazken, bu kadar huzurlu, bu kadar guleryuzlu iken onu zorla uykuya itmek ve beni yaninda gordugu ve agladigi halde el uzatmamak/kucagima almamak biraz ‘kalleslik’ gibi geliyor ve yanlis mesaj verir gibi geliyor nedense.

Uyku rutinimiz simdiye kadar soyleydi: pijama giyilir, herkese iyi aksamlar denilir, ‘uyku saati’ diye diye yatak odasina gidilir, isitici acilir, isik sondurulur, ‘kucucukken basucumda’ sarkisi soylenmeye baslanir, uyku tulumu giyilir ve sut emerek uyunur.

Son iki aksamdir sut emerek uyuma kismini biraz degistirmeye calisiyorum. Emzirirken muzikli projektoru aciyorum ki bu sesi duydugunda ve projektoru gordugunde anlasin ki uyku saati. Sonra emziriyorum yine ama uyumadan yataga koyuyorum. Tabii yatmayi reddedip kalkiyor. Zorlamiyorum kalkip ayakta duruyor, bu arada ben yastigini gosterip ‘uyku saati’ demeye devam ediyorum. Arada yastiga koyuyor basini, ben de gogsunu oksayarak rahatlatmaya calisiyorum. Cok aglarsa kucagima alip yine emzirip yine tekrarlamaya calisiyorum rutini. Acikcasi simdilik ise yaramadi – yani yine gogsumde uyudu afacan, ama ben denemeye devam etmek istiyorum, cunku onun aglamasina gonlum razi olmuyor.

CIO (aglatma) yonteminin zitti olan yontem ‘No Tears’ (Gozyasisiz) uyutma yontemi de kendi icinde 3’e ayriliyor:

• Cocuk Doktoru William Sears: The Baby Sleep Kitabi (Sears web sayfasi) Cocukla ayni yatakta uyuyup, onu gereginde pispislayarak, gereginde sallayarak, gereginde emzirerek uyutmayi oneren bir yontemden bahsediyor.
• Ebeveyn egitimcisi Elizabeth Pantley: The No-Cry Sleep Solution (Pantley web sayfasi) Bu yontem, cocugu uyuma asamasina kadar pispislayarak ya da emzirerek getirme, sonrasinda yatagina yatirip uyumasini bekleme, bu sirada bebek aglarsa tekrar kucagina alip, rahatlatma ve ayni rutini tekrarlama seklinde ozetlenebilir. Bir de bu arada rutinde degisiklik olup olmadigini gozlemlemek icin uyku ve uyanma saatlerini not alma. Bunun yaninda cocugu 6 asamada kendi yataginda uyumaya alistirma yontemi de yazilmis.
• Bashemsire Tracy Hogg: Secrets of the Baby Whisperer , cocugu yataginda sakinlestirmeyi oneriyor ve pispislamak, sallamak gibi cocugun sonra tekraririni isteyecegi hareketlerden sakinmali diyor. Her agladiginda cocugu kucaginiza alin, sonra tekrar yataga koyun diyor. Bu yontemde de cocugun eninde sonunda kendi yataginda uyuyacagini anlamasi bekleniyor.

Acikcasi hangisi daha iyi bilemiyorum ve bir tane iyi oldugunu sanmiyorum, cunku her cocuk farkli yonteme cevap veriyordur muhtemelen.

Ben sanirim, Pantley’in yontemini deneyecegim. Aglatmadan kendi zamanimi vererek… Dilerim bebegimi cok yormadan gece rutinimizi duzene sokariz. Gelismeleri size aktaracagim.

Kocaman sevgiler…