‘Her zaman anne’ derken gercegi kastettim. Annelik gercekten her yerde ve her zaman oluyor. Cunku bebisler eve gelmeyi, ya da arabanin icine girmeyi beklemiyorlar bazi ihtiyaclarini dile getirirken. Sut emme ihtiyaci da bunlardan biri. Bebisler ozellikle kati gida almadiklari ilk 6 ay her an her yerde emmek isteyebiliyorlar.

Ulkemizde yeni yeni bazi kafelerin emzirme odalari oldugunu farkettim, ama her yerde boyle bir oda bulmak mumkun olmuyor. Hatta cogu zaman Bayan tuvaletinde oturacak yer bulmak bile mumkun olmuyor. Dolayisiyla ‘Ben herkesten gizli emziririm’ diyen bayanlar icin hayat hic de kolay degil.

Bir de zaman  problemi var. Buyuk kizim dogdugunda cok yavas emiyordu ve yaklasik 30-40 dakika memede kalmak istiyordu. Biz esimle disari cikiyoruz, yemek ismarliyoruz, yemek geliyor ve ben 30-40 dakika ortada yokum, neden, cunku emzirme odasinda bebisleyim. Diyeceksiniz ki tabii ki boyle fedakarliklar olacak. Tabii ki cocugumu emzirmek gorevim ve bunu seve seve yaptim tam 14 ay buyuk kizim icin ( 9 aydir da kucuk kizim icin ve hala devam), ama sunun da farkina vardim.

Insan nasil ki kendi hayatini yeni bir bebegin hayatina uyumlu hale getiriyorsa bebisi de kendi hayatina uyumlu hale getirmeli.

Soyleki, biz esimle disarida yemeyi seven bir ciftiz, ozellikle yurt disindayken haftada en az iki kere yerdik disarida. Nasil ki ben gece kac kere kalkiyorsam bebisim icin, sut olsun diye binbir turlu sey yiyorsam, altini degistirmeyi, banyo yapmayi, ust degistirmeyi gorev edindiysem ve hatta bedenimin -kolum gibi- bir parcasi haline getirdiysem, bebisim de benim hayatimin diger parcalariyla tanismali ve onlarla uyumlu hale gelmeli. Daha da onemlisi, ogrendim ki, bu sistemi BEN boyle kurmaliyim. Yoksa, kendimden fedakarlik ederek, kendimi hice sayarak, sevdiklerimden geri kalarak, gercek BENi korumam cok da mumkun olmaz. Iste bunu anadigim noktada tanistirdim kendimi ‘EMZIRME ORTUSU’ ile.

Emzirme Ortusu oyle cok da korkulacak, cekinilecek, utanilacak birsey degilmis. Insan bir iki kere deneyince hem alisiyor, hem de kiziyor kendine neden daha once denemedim diye. Kizim 2 aylikti sanirim benim kullanmaya basladigimda ve simdi ikinci kizimda da kullaniyorum.

Benim kullandigim urun bu. Iki tarafinda kucuk bir kancasi var. Ben o kancayi surekli takili tutuyorum. Kizim sut istediginde boynuma geciriveriyorum ortuyu. Genelde kancali tarafi arkada kaliyor, ya da ben oyle rahat ediyorum diyelim. Guzel olan tarafi kizim daha ikinci aydan tanidi bu ortuyu ve uzerimde gorunce biliyor ki sut emme zamani 🙂

Baska renkte ve modelde de var tabii piyasada urunler ama ben gercekten bu urunden cok memnun kaldim. Bu sekilde leopar desenlisi ‘modal’ olarak da bilinen tensel kumastan yapilmis. Siyah olani ise 100% cotton. Beyazi, sarisi, vb renkleri de var. Ama ben yine de givenemeyip koyu renkler sectim.

Her gittigim yere goturdum bu ortuyu ve her ihtiyacim oldugunda kafelerde, restoranlarda, ucakta, otobuste, havaalanlarinda, arabada emzirebildim bebisimi. Dubai’de kara carsafla gezen bayanlar bile carsafin altina sokup bebeklerini emzirebilirken ben neden emziremeyeyim bebegimi. Bu o kadar dogal birsey ki! Nasil ki regl olunca pedimizi takip yine de cikiyoruz insan icine ve kendimizi odalara kapatmiyoruz, neden bebisim annesinden sut isteyince saklanayim, kapali kapilar ardina kapatayim kendimi! Ustelik de 6 ay, 1 yil, belki de daha fazla yapacaksam bu aktiviteyi neden kendimi boyle bir sinirlamanin icine sokayim?

Gidiyorum bir pastanede duzenledigimiz ‘Kizlar gunu’ne bebegimle, cayimi iciyorum, boregimi yiyorum, kizimin karni acikinca da cikariyorum ortumu, arkadaslarimla muhabbete ara vermeden kizimin ihtiyaclarini gideriyorum… Ya da ucaktayiz, kalkmak uzereyiz, kalkarken ve inerken kulaklari basinctan etkilenmesin diye takiyorum yine ortumu ve emziriyorum kizimi. O mutlu, ben mutlu…

Iste boyle sevgili dostlar. Biliyorum ulkemizde henuz cok fazla gormuyoruz emzirme ortusu kullanildigini ama biz onculuk edelim ve emziren anneleri ozgurluklerine kavusturalim derim ben 🙂

Kocaman sevgiler…