Bir hafta rotarli da olsa, cok sukur sagligimiz yerine geldi ve babaanneyi, dedeyi, halayi, enisteyi ve tabii cok sevdigimiz kuzenleri gormek uzere valizlerimizi kapiya dizdik..

Nasil gecti bu hafta pek anlayamadik dogrusu. Valizleri cok acmamaya calisarak, eve meyve/sebze alisverisini minimumda tutmaya calisarak, gunluk rutinimizi devam ettirmeye calistik bir sekilde..

Bu arada birden bire fazladan vaktimiz oldugu icin, buyuk kizim kuzenlerine bileklikler ve babaanneye de dogumgunu karti hazirladi hediye olarak. Hos, babaannenin dogumgununu kacirdik ama olsun muhim olan dusunmek degil mi 🙂

Dogrusu hediye hazirlama isini cok sever olduk biz. Hem birisi icin birsey yapmanin keyfine variyor boylece , hem de el becerilerini ve hatta yaraticiligini gelistiriyor.. Tabii hediyesini verirken ki gururu ve yuzundeki gulumseme de cabasi 🙂

Sanirim okulda da babalar gununden bahsetmeye basladilar bu siralar. Bana simdiden, “anne birlikte babama hediye yapalim, tamam mi?” demelere basladi. Bir onceki babalar gununde daha kucuktu ama yine de baba icin aldigimiz hediyeleri kucuk kucuk paketlere sarip onun eline vermistim, ve babasinin hediye paketlerini acmasina o yardim etmisti 🙂 Saha sahali seyler sanmayin :  Bir kitap, Birkac corap, iPad dokunmatik kalem, bir de yaza hazirlik yaz terlikleri vardi. Ama hepsini bir paket edecegimize, herbirini ayri ayri paket ettik ve tabii her birini ayri ayri actik – boylelikle olayin heyecani katlandi.. Sanirim bu yil da ayni yolda devam edecegiz 🙂

Neyse nerden nereye kaydi konu.. Velhasil hediye hazirlamayi da acmayi da seven bir aileyiz..Hediyeler kucuk bile olsa..

Daha uzatmadan ben yatayim simdi – cunku 2.5 saat sonra kalkip ucaga yetisecegiz… Saglicakla kalin.. Yazilarimi okumaya devam 😉

Kocaman sevgiler..