Kizimi – daha onceki bloglarimdan birinde de yazmistim galiba – bebeklere ve ‘bayansal’ diye tanimlanan aktivitelere yonlendirme yanlisi degilim. Ustelik zaten kendisi de pek ilgili degildi bebeklerle. Ancak belki de icimdeki kucuk beni dinleyip, kucuk de olsa bir bebek evi olsun diye bu kucuk, pembe Barbie evi aldim.

Dogrusu alirken kizimin sevip sevmeyecegi, ya da bir kere oynayip sonra rafa kaldirip kaldirmayacagi konusunda pek de fikrim yoktu. Ama aldigimiz gunden beri hergun istisnasiz bu kucuk ev kutusundan cikarildi ve anne/baba da dahil edilerek oynandi 🙂

Bu kadar memnun kalinca sizinle de paylasmadan gecemedim.

Bu kucuk evin guzel tarafi katlanilip, acilabiliyor olmasi. Acildiginda kucuk bir banyosu/tuvaleti, yatagi, komidini, mutfagi, lavabosu olan bir ev. Buna ilaveten kucuk, uzerine monte edilebilen/takilabilen parcalari var : basucu saati, tabaklar, bardaklar, kasik/catal/bicak, Barbie bebeklerin oturabilecegi sandalyeler, yatak ortusu, havlu, vb.

Lego gibi monte edilebilen parcalarin olmasi kizimin el becerileri icin faydali oluyor, katlanabilir olmasi kizima oyuncaklarini oyun bittikten sonra kaldirmasini istedigimde etkili oluyor (cok hosuna gidiyor kapatip acmak 🙂 ) Ozellikle “Barbie uyudu, kalkti, yuzunu yikadi, yemegini yedi”, “Aman ustunu ortelim, usumesin” gibi drama oyunlari icin gercekten iyi bir arac gorevi gordu bu Barbie evi ve ustelik de hem yer tutmayan, hem de fiyat olarak cazibesini koruyan bir secenek.

Bu arada Barbie evi’ni kapattigimizda icine yerlestirdigimiz pembe bez evi Koctas’tan aldik. Bu sayede hem evin kucuk parcalari kaybolmadi, hem oda toplama konusunda yardimci oldu hem de Barbie Evi icinden ciktiktan sonra kizimin yuzune boyle gulucukler verdi 🙂

Size ve sevdiklerinize de bol kahkahali gunler dilerim.

Kocaman sevgiler…