Tam buyuk kelebegimin dogumgunu haftasina noktayi koymustuk ki evin annesinin dogumgunu geldi catti. Acikcasi belli bir yastan sonra, insanin yasgunu biraz da neredeyim, ne yaptim, ne yapacagim, nereye gidiyorum diye dusunecegi birgun oluyor galiba. Iste bu duygularla yaziyorum bu yaziyi da..

Resimde 3. yasimi kutluyorum anaokulumda. Canim anneannem yanimdaki guzel insan. Coook seyler borcluyum ona coook. Allah’im onu basimizdan eksik etmesin.. Hayatin bana ne getirmesini istedigimi bile bilmiyorum muhtemelen o yillarda, ama yanimda sevdiklerim oldugu surece, onlarin da yuzleri guldugu surece gerisi bos 🙂

Simdi 30’larimin ortalarindayim. Hayattan beklentilerim 10’lu yaslarimdan, 20’li yaslarimdan cok farkli. Bugun dogumgunumu kutlayan arkadasimin birine sakayla yazdim “1 yas daha olgunlastim” diye ve gercekten boyle dusunuyorum sanki. Hatta o mesajimin devaminda dedim ki “20li yaslarda belki daha taze oluyor insan -taze ne demek ise – ama kendine sordugu sorulardan hayatin tadini cikartamiyor”. Dusunsenize..

20’lerin baslarindasiniz. Henuz yeni universiteden mezun oldunuz. Hayalleriniz var. Bir kismini buyukleriniz yerlestirdi sizin beyninize, bir kismini filmlerden gorerek sectiniz, bir kismini da siz belirlediniz. Yapmak istediginiz o kadar cok sey var ki heyecanlisiniz hayatin size getirecekleriyle ilgili.

Sonra ise basliyorsunuz. Lise ve universitedeki kadar zaman kalmiyor size. Sabah hizli hizli hazirlanip ise, aksam yorgun argin eve. Yapmak istediklerinizi bir yerlere sikistirip, para kazanmak ve hayallerinizi gerceklestirmek yolunda hizli adimlarla devam ediyorsunuz hayata. Bazen hayalleriniz icin kazaniyorsunuz parayi, bazen de para kazanmaya devam etmek icin – ekonomik ozgurlugunuz icin-. Bazen isinizde yukselmek icin kaliyorsunuz ofiste gece saatlerine kadar, bazen de eve gidince kapiyi acacak kimse ve sicak bir kap yemek olmadigi icin, tabii bazen de hoslandiginiz kisi de gec saatlere kadar calistigi icin 🙂

Sonra is hayati, para kazanma denklemine ask hayati da ekleniyor tabii. Sorular basliyor:

• Benden hoslaniyor mu?
• Ben ondan gercekten hoslaniyor muyum?
• Yasi biraz buyuk/kucuk mu acaba?
• Gercekten hoslansaydi soyle yapardi/bunu soylerdi/buraya cagirirdi. Sen ne dersin?
• Ailesiyle tanistirmayacak mi?
• Su davranisini anlayamadim. Sunu mu demek istedi, bunu mu?
• Bu aksam gorusebilirdik oysa ki? N’oldu ki?
• Beni aramadi bu aksam. Nerede acaba?
• Mesaj attim, yarim saat gecti. Gormedi mi acaba?

Bunun gibi sonsuz soru yumagiyla gelir ask hayati insana ve is hayatindaki sorulara benzemez maalesef. Is hayatinda iki tur soru olur: Calisip cevabini bilecegin sorular, ya da cevabini ancak patronundan ogrenebilecegin sorular (ne zaman terfi ediyorum gibi). Ikinci sinif sorularin cevabini dogru almak zordur ama insani oldurmez! Oysa ask sorularinin cevaplari cok daha karmasiktir, akil karistiricidir ve oldurebilir!! Sevsen bir turludur, sevmesen bir turlu! Sevgini gostersen bir turludur, gostermesen bir turlu! Sevdiginiz kisi uzerinize dusse bir turludur, dusmese bir turlu! Ne bir denkleme oturtabilirsiniz aski, ne de ezbere. Ne mantikla cozebilirsiniz olanlari , ne de gunlerce konusmakla.

20’li yaslarin bir baska hevesi de seyahat etmektir. Calisiyorum, kazaniyorum, alti ustu 25, 30 is gunu tatilim var (tabii Avrupa’da calisiyorsaniz) onda da gezeyim, dunyanin uzak yerlerini goreyim dersiniz. Gezmek guzeldir aslinda. Her yeni yer gordukce insan kendi hayatindaki fazlaliklara ve eksikliklere ayna tutmus gibi olur. Her gezinin sonunda ‘ben de su yemekten yapayim’, ‘ben de soyle giyineyim’, ‘ ben de sunlari okuyayim’gibi cumleler kurulur. Kimileri hayata gecer, kimileri gecmez ama yine de daha baska bir insan olarak donulur o gezilerden..

20’ler guzeldir, guzeldir ama cok yorucudur be arkadas! 15-20 yas arasinda aile yanindayken (ve istediklerinin cogunu yapamazken) kurdugun hayallerin hepsini 20’lere sigdirmaya calisir insan ve sigdirir da, ama yorulur 🙂 Iste 30’lar bu yuzden guzeldir!

30’lar dingindir, huzurludur. Ask hayati muhtemelen mutlu sona ermistir. 20’lerin karisik ask sorularina yer yoktur. Is hayati belli bir duzende gidiyordur ya da insan en azindan hayatinda neler yapmak istedigini, nelerin onu mutlu ettigini az cok biliyordur. Seyahat planlari ajandanin bir kosesinde olsa da bir doyuma ulasilmistir artik. Ille de orayi da burayi goreyim diye kosturmaya gerek kalmamistir. Sonra belki cocuklar gelmistir ve hayata bambaska bir anlam katmistir!! 20’ler ‘BEN’ yillariyken, 30’lar ‘BEN ve BIZ’ yillaridir biraz ya da hatta cocuk varsa ‘BEN, BIZ ve COCUKLARIMIZ’ yillaridir, cunku onlar size muhtactir – siz ne gosterirseniz, ne anlatirsaniz, ne kadar anlatirsaniz o kadardir dunyalari – iste o yuzden sadece ‘BEN’ olamazsiniz artik …

Iste bu sebeplerden ki dostlar ben 30’lari daha cok sevdim.. 20’li yaslarimi seve seve, icimden geldigi gibi, kimseyi isime karistirmadan, aileden binlerce kilometre uzakta, kendi kurdugum duzende yasadim. Yasadim ve bitti. Ne onlar geri donsun, ne ben ararim. Hakettim ben geldigim yasi. 30’larimi kutluyorum simdi..  Ailemle, cocuklarimla, sevdiklerimle, sizlerle… Is olur, as olur, ust/bas olur, kelebekler buyur, dertler asilir, yeter ki saglik olsun, huzur olsun, mutluluk olsun…

Kocaman sevgiler…