Hatirlarsiniz belki eski blog yazilarimin birinde Cocuk Tiyatrolari – Gercekten cocuklar icin mi? sorusunu masa ustune yatirmistim, cunku kizimla gittigimiz ‘Karlar Ulkesi-2’ adli oyundan biraz hayal kirikligi, biraz da saskinlikla ayrilmistik. (Detaylar icin yazinin linki yukarida.)
Bu tecrubeden sonra tiyatrolara biraz daha mesafeli biraz daha arastirarak gitme karari alinmisti bizim evimizde 🙂 Cunku yetiskin olarak tiyatrolari begenip begenmeme ve tasdik edip etmeme luksumuz var, ama kelebeklerimiz orada gorduklerinin ne kadar yanlis, ne kadar dogru oldugunu bilmeden kopyalamaya gecebilecekleri icin daha dikkatli olmakta fayda var. Iste tam da bu hislerle doluyken kizimin okulundan bir veli, sagolsun, Devlet Opera ve Balesi’nin Ankara Leyla Gencer Sahnesi’nde gosterimini yaptigi Alis ve Mavis adli oyunu onerdi. Hatta bununla da kalinmadi, whatsup grubumuzdan gelecekler listesi olusturulup, organizator velimiz sayesinde biletler alindi ve gecen Pazar’larin birinde cocuklarimizla birlikte tiyatroda bulustuk.
‘Alis ve Mavis’ ayakustu hazirlanmis, birkac gecede yazilmis, iki-uc kostumu bir araya getirerek hazirlanmis oyunlardan degil. Isin arkasindaki emegi ve Devlet Opera ve Bale Kadrosu’nun kalitesini oyun basladiktan sonra cok daha iyi anlama firsati buluyor insan. Kisaca anlatayim neden begendim bu kadar:
Senaryo: Bir kere senaryo muthis guzel mesajlar veriyor ve bunu yaparken cocuklarin seviyesine iniyor. Kafeste buyutulen iki muhabbet kusunun ozgurluge dogru uzanan urkek ama kararli adimlarini konu aliyor oyun. Bir belgesel ile baslayan farkindaliklari birden bir hayale donusuyor, sonra gercek olabilecegi fikrini ogreniyorlar hemcinslerinden, sonra da yavas yavas vahsi dogaya dogru yola cikiyorlar. Burada karsilarina cikan avcilar, cocuklari korkutmadan ama ‘kotu olduklarini belli ederek’ kuslari yakalamaya calissalar da kuslarin birlikte hareket etmesi sonucu kendileri kurban oluyor. Senaryodaki gecisler yavas ve cocuklarin her adimi anlayacagi sekilde duzenlenmis. Karakterler kendi icinde tutarli. Maceraci hep maceraci, cekingen hep oyle. Dolayisiyla cocuklarin kafasinda siniflandirma yapmalari saglanmis. Sozler, gereksiz bagiris, cagirislarla dolu degil. Verilmek istenen mesajlar tane tane soylenerek ve tekrarlarla veriliyor. Bu arada kucuk kuslar icin cocuk oyuncularin kullanilmasi da ayrica guzel olmus cocuklara tiyatroyu sevdirmek adina.
Sahne duzenlemesi: Sahnenin dekoru cok ozenle secilmis. Alis ve Mavis’in kafesinin icindeki kare yastiklardan, ev sahibinin TV koltuguna kadar hersey goze hitap ediyor. Sonrasinda degistirelen dekordaki orman insani cezbeder sekilde. Renk uyumu ve sahneyi doldurucu ogeler (cicekler, taslar, agaclar, vb) cok guzel kullanilmis.
Kostumler: Belki de en basarili taraflarindan biri de bu ‘Alis ve Mavis’in. Kostumler oyle renkli, oyle goz alici ki insan gercekten alamiyor gozunu sahneden. Pembeler, yesiller, sarilar, fosforlularin her tonu cocuklari kendine cagiriyor. Kizim oyle pur dikkat seyretti ki sahneyi gozleri ‘Alis ve Mavis’ten baska bir sey gormedi oyun boyunca.
Isik: Dogrusu ben sinema kritikleri gibi bu kadar ince detaylara dikkat eden bir izleyici degilim aslinda, ama bu tiyatroda isik o kadar aktif kullaniliyor ki farketmemek elde degil. Sabah sahnelerinden aksam sahnelerine gecislerde kullanilan renkler, sonra gece oldugunu belirtir ay & yildiz gibi ayrintilar cok guzel islenmis.
Sarkilar: Devlet Opera ve Balesi’nin bir oyunu oldugunu oyuncular sarki soylemeye baslayinca anliyor seyirci. Birden kulaklarimizin butun pasinin silindigi, bol oktavli sarkilarla sasaliyor once insan, sonra sahneyi oyle dolduruyor ki oyuncularin sesleri, insan daha cok daha cok istiyor. Hatta, diger oyunculara haksizlik etmek istemem ama, bulbul rolundeki bayan oyuncunun sesi gercekten bulbulleri aratmiyor 🙂
Iste boyle dostlar.. O kadar hos, o kadar renkli ve ogretici bir tiyatro ki bu cocuklarimizin hayal dunyalarini genisletirken bizleri de bir ses soleniyle keyiflendiriyor. Bu arada Leyla Gencer Sahnesi’ne daha once gitmemistim. Tiyatro’nun butun duvarlari oyle guzel suslenmis ki cocuklar o koseden bu koseye kosusturup duruyor tiyatro oncesi ve sonrasinda 🙂
Hele bir de tiyatro sonrasi acikan karinlari guzelce doyurulunca kelebeklerin yuzunde guller aciyor 🙂 Siddetle tavsiye edilir…
Iste boyle dostlar… Bu arada az once farkettim ki Nisan’in 10’unda ve 24’unde iki kere daha sahneleniyor bu oyun. Ankara’daki dostlarima duyurulur 🙂
Kocaman sevgiler…
KAYNAKCA
her zaman anne 
Ankaraya geldiğimizde oğlumuzla gidebileceğimiz harika bir etkinlik tavsiyesi. Çok teşekkürler. Ellerinize sağlık 🙂
LikeLike
@NeseliSusEvim, cok sevindim begenmenize…:)
LikeLike