Ilk yazimda ( Tuvalet Egitimi 1 – Beze veda oncesi arastirma ) cocuklarimizi ve kendimizi nasil tuvalet egitimine hazirlariz, egitim oncesi ve egitim sirasinda neler yapmaliyiz gibi bir on arastirma yapmistim. Nedeni acik : Buyuk kizima tuvalet egitimi vermek icin ne gibi yollar izlememiz lazim biz de anne/baba olarak ogrenmek istedik. Bu yazida da evimizdeki gelismeleri aktarmak istedim, cunku bizim icin oldukca ozel ve sevindirici oldu gectigimiz hafta sonu.

Ilk yazimdan bir gun sonra, Persembe gunu, bir kirtasiyeye gittim ve oyun hamuru, yapisan yumusak kartonlar ve bol bol cikartma aldim. Oyun hamuru, hafta sonu kizimi evde mesgul tutmak icin  yaptigimiz aktiviteler arasinda, cikartmalar her basarili tuvalet gezisi sonrasi odullendirme icin ve yumusak karton da odulun yapisacagi sabit yer olacakti.

Sonra kizimi aldim ve babymall‘a gittik. Amac egitim oncesi ihtiyacimiz olan seyleri alirken onu heveslendirmek ve ayni zamanda psikolojik olarak hazirlamakti. Klozetin uzerine takilan ek oturak ve ic camasiriydi hedefimiz. Ek oturak tabii ki pembe secildi ama koskocaman magazada  – yeni acildigindan olsa gerek – ic camasiri bulamadik. Hem kazalara hazirlikli olmak acisindan hem de onun sevdigi ic camasiri olmasi surekli kullandigi bezinin yerine artik ic camasirini gecirmek istemesi onemliydi. Bu istegimizi ertesi gun birlikte gezmeye gidecegi anneannesi ve teyzesine bildirdik (eee bu durumlar icindir onlar zaten 🙂 ) ve evimize donduk.

Persembe aksam tabii ki yeni oturagimizi ve elimizdeki lazimligimizi denedik. Cok komikti dogrusu. Abartmiyorum tam 15 kere odasiyla tuvalet arasinda mekik dokuduk hem de pespese, cunku hanimefendinin hosuna gitmisti bu ‘cisim geldi’ oyunu. Sonunda da ilk basarili tuvalet deneyimimiz 11 Subat olarak tarihe yazildi.

O gece – yine onu kafaca hazirlamak adina – ” artik sadece 5 tane bezin kaldi, bezlerin bitince sen 3 yasina girecegin icin baska bez alamiyoruz” diye tekrarladik surekli. “Neden?” sorusu geldiyse de ara sira “Ne yapalim, artik sana gore bezler bitmis” dedik. Sanirim o da ic camasiri fikrini sevdiginden ses cikarmadi.

O gece -zaten daha bezi bitmemis oldugu icin – o yattiktan sonra bezledik. Sabah yine bez istemedi. Okula bezsiz gitti, ama ayni sekilde “daha 2 tane bezin var. Istersen onlari kullanabilirsin” diyerek hem kendimize, hem ogretmenlerine hem de ona kafaca esneklik sagladik. Cunku asil tuvalet egitimini hafta sonu baslamak istiyorduk.

O ogleden sonra kizimi anneannesi ve teyzesi alip ic camasiri alisverisine ciktilar. Uzerinde prenses karekterleri olan, cicekler, kalpler olan bir dolu ic camasiri daha yikanip utulenmemis halleriyle karsinizda 🙂 Kizim oyle sevincle gosterdi ki tek tek bunlari bana istedim ki ben de adim adim yazarken neler oldugunu size bir ani kalsin…

Iste o gece, Cuma gecesi biraktik bezimi biz, cunku o kadar heyecanliydi ki butun hazirliklardan. Bir daha istemedi bez takilmasini. O gece birkac kere kaldirdik, lazimliga yapsin diye ama tabii cok yeni oldugu icin, yapmadi ve boylece ertesi sabah ‘ilk gece kaza’miza uyandik. Acikcasi ilk gece kazamiza, bekledigimiz, hazirlikli oldugumuz ve onun islakligi hissetmesini istedigimiz icin neredeyse sevindik diyebilirim.

Sonra Cumartesi sabahi basladi butun eglenceli kismi olayin. Ela lazimligi kullanmayi tercih etti, ek oturaktansa. Boylece surec soyle isledi:

1. Lazimlik gerekli is icin kullanilir 🙂
2. Lazimligin icindeki bolme tuvalete dokulur ( Bu arada mavi su nasil yesile donuyor diye gozlemlenir 🙂 )
3. Bolme lazimliga geri yerlestirilir
4. Eller yikanir, kurulanir.
5. Basamak dolabin yanina cekilir, dolap kapagi acilir, raftan bir cikartma alinir ve pembe yumusak kartona yerlestirilir.
6. En son olarak da kac odul kazandigi sayilir ve kendiyle gurur duyulur 🙂

Ilk gun, alarm kurduk kendimize her yarim saate. Hatta bir onceki sefer yapmadiysa 15 dakikalik aralarda tuttuk alarmimizi.

Her tuvalete gidisten sonra saati, cinsi ve kaza olup olmadigini da not aldim ki sonrasi icin referans olsun diye. Zaten bir sure sonra az cok anladik hangi aralarla tuvalete gitme ihtiyaci duydugunu.

12 kere tuvalete gittik ilk gun ve iki kazamiz oldu. Ilkinde ic camasirimizi asagi indirmeden lazimliga oturdugundan, ikinci kaza da tuvalete yetisemediginden oldu. Dogrusu bunlar bile bizim icin olumlu isaretlerdi. Egitime cevap veriyordu, istekliydi, odul almayi seviyordu ve hatta gunun sonunda biz alarm kurup hatirlatmayi unuttugumuzda kendi soylemeye baslamisti bile!

Cumartesi gecesi, saat 00:15 civari uyandirdik onu ve odasina goturdugumuz lazimliga oturtturduk. Acikcasi bu noktada biz de cok emin degildik aslinda acaba geceleri bezini tutsak mi yoksa tamamen mi bez birakma operasyonuna girsek diye. Butun gunku maratondan sonra emin degildik aslinda esim de ben de bu kadari fazla mi diye ama yine de denemeye devam ettik. Kizim gece gece uyandirilmaya alisik olmadigindan tepki gosterdi tabii, ama biraz daha israrli ilk basariyi aldik o gece ve inanir misiniz iyi ki israrci olmusuz, cunku o gece sabaha kadar kuru kaldi kizim!!

Sabah kalkar kalkmaz rutin tekrar basladi ve neyseki Pazar gunune de ayni neseyle ve istekle basladi kizim – bilirsiniz belli olmuyor, kelebeklerin bir gunu digerinden cok farkli olabiliyor bazen -…  Bugun de ilk gunku sirayi tekrar ettik ve yine yapistirmalar duvardaki yerlerini aldilar. Pazar gunu farkli olarak bir Mado ziyaretimiz oldu. Evimize cok yakin oldugundan dedik ki hem evden cikmis olalim, hem kelebekler hava alsin, hem de buyuk kizimin ev disinda da bir deneyimi olsun. Boylece yanimiza ek kiyafetler ve bir de klozet ustu oturagini alarak ciktik yola. Kizim artik buyukler tuvaletine gidiyor olmanin verdigi coskuyla klozet ustu oturakta da basarili performans gosterdi neyseki 🙂 Inanin hala inanamiyorum bu kadar eglenceli hale gelmis olmasina ve onun da bizim de icinde oldugumuz bir oyun hale gelmesine..

Cumartesi sabah basladigimiz yolculuk, Pazar aksami sonunda 22 tane yapistirmaya ulasmisti ve tabii Ela’nin gozleri guluyordu. Saymaya doyamiyoruz biz bu yapistirmalari. Elindeki sari yapistirmalar bitince yeni bir ‘tahta’ya gececegiz insallah.

Bu arada Pazartesi sabah kresine de bu yapisan yumusak kartonlardan ve cikartmalardan goturdum. Ogretmeni ve okul psikologuyla da anlastik ki artik Ela’nin bezi kalmamisti ve ic camasiri kullaniyordu 🙂 Neyseki beni kirmadilar ve yapistirma odulu oyununa okulda da devam ettiler. Pazartesiden bu yana cok sukur okulda da bir kaza yasamadik.

Yine de kazalar olabilir tabii ki biz kafaca kendimizi esnek tutmaya calisiyoruz o yonde de, ancak guzel olan kizimin onun icin hazirladigimiz bu oyuna aktif katilimi ve istekli olmasiydi. Tabii ki biz de basetmekte zorlanacagimiz durumlarin cikmadigina sevindik.

Iste boyle dostlar.. Istedim ki kaygiyla yazmaya basladigim Tuvalet Egitimi 1 – Beze veda oncesi arastirma yazimdan sonra olanlar hakkinda sizleri de haberdar edeyim. Bir de varsa beze veda edecek bebisleri olanlar bizim ev halkinda bu konuda neler oldu onlarla paylasayim..

Kocaman sevgiler…